Υπερφαγία

Είδαμε σε προηγούμενο άρθρο, πως ψυχογενής βουλιμία συνοδεύεται από επεισόδια υπερφαγίας, το αντίστροφο όμως δεν είναι απαραίτητο. Μπορεί δηλαδή ένα άτομο να εμφανίζει επεισοδιακή υπερφαγία χωρίς να είναι βουλιμικό.

Τα τελευταία χρόνια, η υπερφαγία θεωρείται μα ξεχωριστή διατροφική διαταραχή και συναντάται κυρίως σε άτομα που είναι παχύσαρκα. Συνήθως, παρουσιάζεται όταν υπάρχουν δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις όπως το στρες, ο θυμός, το άγχος, η μοναξιά, η λύπη και η πλήξη και για τον λόγο αυτό ονομάζεται πιο συχνά συναισθηματική υπερφαγία.

Δεν υπάρχουν διεθνή κριτήρια για την υπερφαγία, ούτε σαφείς ενδείξεις. Μπορούμε όμως να την ξεχωρίσουμε από την βουλιμία γιατί έχουν την εξής διαφορά: τα άτομα που εμφανίζουν επεισοδιακή υπερφαγία ΔΕΝ καταφεύγουν σε πρόκληση εμέτου ή χρήση καθαρτικών ουσιών (όπως συμβαίνει στην βουλιμία).

Χαρακτηριστικό επίσης της πάθησης είναι ότι τα άτομα αυτά μπορεί να ακολουθούν κάποιο πρόγραμμα ελέγχου βάρους, το οποίο και εφαρμόζουν κανονικά, εκτός από αυτά τα επεισόδια υπερφαγίας (οι στατιστικές δείχνουν ότι συμβαίνουν συχνότερα το βράδυ - νυχτερινή υπερφαγία).

Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι η προτίμησή τους στις λιπαρές τροφές, στα γλυκά και τα αμυλούχα τρόφιμα (π.χ. παγωτά, σοκολάτες, πατατάκια, πίτσες κ.ά.).

Όπως και όλες οι διαταραχές λήψης τροφής, η υπερφαγία αποτελεί μια πολυπαραγοντική διαταραχή, επομένως θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από μια θεραπευτική ομάδα που να αποτελείται από ιατρό, ψυχολόγο και κλινικό διαιτολόγο.

Με δεδομένο ότι τα άτομα αυτά είναι συνήθως παχύσαρκα, θα πρέπει να γίνεται εκπαίδευση από τον ειδικό διαιτολόγο για τις σωστές διατροφικές επιλογές και να ακολουθείται ένα πρόγραμμα ήπιας απώλειας βάρους (στόχος είναι η μείωση κατά 10% του σωματικού βάρους).

Πηγή πληροφοριών: www.dancenews.gr