Mambo

Το mambo είναι ένα είδος χορού που προέρχεται από την Κούβα, από εντόπια αποικία της Αϊτής. Στην αρχαία πολιτεία της Αϊτής, «mambo» ήταν ο τίτλος βουντού ιέρειας, η οποία προσέφερε τις υπηρεσίες της στους κατοίκους ως σύμβουλος, θεραπεύτρια, εξορκίστρια, προφήτης, πνευματικός οδηγός και διοργανωτής της δημόσιας διασκέδασης. Πάντως, δεν υπάρχει σήμερα χορός στην Αϊτή που να τον αποκαλούν mambo, άσχετα αν ο τόπος ήταν αφορμή επινόησης του χορού.
Πώς λοιπόν επινοήθηκε αυτό το είδος χορού; Η μόδα του Swing (είδος jazz ακουσμάτων) και της κουβανέζικης μουσικής και ο τακτικός συνδυασμός τους, παρήγαγε αυτόν το συναρπαστικό ρυθμό, που σαν εναλλακτική δημιούργησε κινησιολογικά τον αισθησιακό χορό του Μambo. Το Μambo δε θα μπορούσε να συλληφθεί ως ρυθμός (τόσο ακουστικά όσο και κινησιολογικά) αν προηγουμένως δεν είχε επινοηθεί η αμερικάνικη και κουβανέζικη μουσική, καθώς και το πάντρεμα μεταξύ τους, που οδήγησε σε αυτό το νέο είδος Ballroom Dancing. Ο χορός Mambo έχει αποδοθεί ως θεμελίωμα κυρίως του καλλιτέχνη Perez Prado, ο οποίος προώθησε το χορό σε τροπικά νυχτερινά clubs στην Αβάνα το 1943. Από τότε, ακολουθώντας τα βήματά του και άλλοι μαέστροι (band-leaders), όπως οι Tito Rodriquez, Pupi Campo, Tito Puente, Machito & Xavier Cugat, επινόησαν και άλλα δικά τους στυλ σε αυτό το είδος χορού και μετέτρεψαν το mambo σε «ξέφρενο» χορό. Το mambo, όσον αφορά τη μουσική εκτέλεση, αρχικά είχε παρόμοια ακούσματα με rumba ρυθμούς και μία επαναλαμβανόμενη τζαζ μουσική φράση στο τέλος κάθε μουσικής πρότασης. Θα μπορούσε να αποδοθεί ως riff ή rumba κομμάτι με έμφαση στο 2 και στο 4 ενός μέτρου 4/4. Οι ιθαγενείς Κουβανοί και γενικά οι μουσικοί εκτελεστές του mambo, χωρίς καθόλου εξάσκηση θα μπορούσαν φυσικά να δώσουν τους τονισμούς διαφορετικά, διατηρώντας όμως το βασικό μελωδικό μοτίβο.
Πρωτοεμφανίστηκε επίσημα στις Ηνωμένες Πολιτείες στο πάρκο «Plaza Ballroom» της Νέας Υόρκης, το οποίο ήταν ένα στέκι χορευτών από το Harlem. Το mambo απέκτησε μεγάλη φήμη το 1947 στο Palladium και σε άλλα φημισμένα χορευτικά κέντρα, όπως: “China Doll”, “Havana”, “Madrid” και “Birdland”.
H τροποποιημένη μορφή του Mambo (μιας και η αρχική μορφή του είχε πολλά επικίνδυνα ακροβατικά στοιχεία) παρουσιάστηκε δημοσίως σε στούντιο χορού, φημισμένα ξενοδοχεία αναψυχής και σε νυχτερινά κέντρα στη Νέα Υόρκη και στο Μαϊάμι. Η επιτυχία ήταν πλέον μία πραγματικότητα. Οι χορευτές του mambo σύντομα έγιναν γνωστοί ως Mambonicks. Η φήμη και η δόξα του χορού αυτού δεν κράτησε και για πολύ και σήμερα το mambo έχει περιοριστεί κυρίως σε κύκλους προχωρημένων χορευτών. Οι περισσότεροι δάσκαλοι ballroom dancing έχουν τη σύμφωνη γνώμη ότι το mambo είναι ένας από τους πιο δύσκολους χορούς. Μία από τις μεγαλύτερες συνεισφορές του χορού αυτού είναι ότι οδήγησε στη δημιουργία και ανάπτυξη ενός νέου είδους χορού, του γνωστού Cha-Cha. Το mambo σήμερα έχει σχετικά επανακτήσει τη δημοσιότητά του κυρίως χάρη σε κινηματογραφικές ταινίες με τον Eddie Torres (φημισμένος χορευτής mambo, χορογράφος, διδάσκαλος). Ο Eddie είναι ένας φανατικός οπαδός των ballroom χορών, με κύριο αντιπροσωπευτικό στυλ, αυτό του mambo. Ήταν και είναι κύριος υποστηρικτής και αναζωογοννητής των ballroom dances στις ΗΠΑ, o οποίος, αποκτώντας πολλούς οπαδούς, προσπάθησε και κατάφερε να επαναφέρει το μάμπο στην επικαιρότητα. Είναι μάλιστα γνωστός ως «Ο mambo Βασιλιάς των Latin χορών» (the Mambo King of Latin Dance) . O Torres είναι αποφασισμένος να επαναπροσδιορίσει αυτό το είδος χορού ως αυθεντικό νυχτερινό στυλ χορού, που στη δεκαετία του 1990 γίνεται προοδευτικά γνωστό ως Salsa. Μάλιστα τοποθετεί το mambo ως ένα χορό που δέχτηκε και δέχεται επιρροές από Αφρικάνικο χορό, κουβανέζικο, τζαζ, hip-hop, ακόμη και από μπαλέτο. Γενικά, δεν υπάρχει –κατά τα λεγόμενά του- εξάντληση βηματολογικού ρεπερτορίου.
Τα πιο γνωστά τραγούδια mambo είναι τα ακόλουθα: Mambo Italiano, Papa Loves Mambo, Mambo #5, I Saw Mommy Do The Mambo, They were Doin’ The Mambo. Ένα από τα πιο γνωστά μουσικά album Mambo είναι αυτό των Hernandez & the Mambo Kings Orchestra, όπου παίζουν κομμάτια που πρωτοέπαιξαν στις μέρες δόξας τους οι μπάντες των Tito Puente και Tito Rodriquez.
Τέλος, αν και οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν το mambo ως έναν πολύ γρήγορο χορό, στην ουσία του είναι αργός και συγκεκριμένος (απαιτεί μεγάλη ακρίβεια στις κινήσεις), όπου οι εκτελεστές του δεν κινούνται και πολύ.

Το παραπάνω άρθρο προέρχεται από το CINEEK o­nline magazine for the Alternative culture.

Πηγή πληροφοριών: www.latin.gr