Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Tangoκριτος

Γράφει ο Αποστόλης Ρηγάκης

Αυτό είναι! Όταν ο χορός φτάνει στο σημείο να σε εμπνέει τόσο δημιουργικά, ώστε να δημιουργείς κάτι σαν αυτό που υπάρχει παρακάτω, τότε τι να πούμε κι εμείς; Προσκυνούμε και δημοσιεύουμε με ένα μεγάλο χαμόγελο!! :)

Τα `μαθες κυρα-Κούλα μου τα ευχάριστα μαντάτα,
tango στο Βόλο γίνεται μαζεύονται και νιάτα.
Βλέπεις μαζί με τους παλιούς, νέους σε μιαν αγκάλη
κι ο ποιητής σαν τους θωρεί δουλειά αρχίζει πάλι.

Να τοι, αυτοί είν` οι δάσκαλοι, που κόλπα τους μαθαίνουν,
μα όσο τα χρόνια τους κυλούν, τόσο κι αυτοί παχαίνουν.
Λίγο πιο κει, να κι ο Κωστής χορεύει με τη Στέλλα.
Μες στο τρελό αυτοσχεδιασμό θα κάνει και τη γκέλα.

Η Μπέτυ `ναι στην αγκαλιά του Βλάχου Αργεντίνου.
Παλεύει το άρτιο να δεθεί με τη μαγκιά εκείνου.
Είναι ψηλός ο Νίκος μας κι έχει τις χάρες όλες,
μα όταν κάτι δε του «βγει», σίγουρα φταιν οι σόλες.

Ο Θέμης είν` απ` τους παλιούς, διαθέτει και κορμάρα,
με τη Φανή όταν πιαστεί, του βγαίνει λιγωμάρα.
Άιντε, και συ, Χρηστάκο μας, πήγαινε να χορέψεις,
πάρ` τη Στελίνα αγκαλιά μα μπάσκετ μη την παίξεις.

Γοβάκι πάντα ταιριαστό, καλσόν, κοντή φουστίτσα,
θέλει χορό δυναμικό, η λίγο latin Λίτσα.

Χρόνος, προσανατολισμός είν` έννοιες "περίπου"
μες στο μυαλό του Άγγελου, παιδιού θεού του Ολύμπου!
Και στης Χριστίνας την ποδιά σφάζονται καβαλιέροι.
Το tango τη γοήτευσε, στους latin είν` αστέρι.

Πιες, κυρα-Κούλα, τον καφέ χωρίς βιασύνη τόση,
γιατί οι tangueros είν` πολλοί και θα μας ξημερώσει.
Από το ενενήντα οχτώ δέκα χρόνια κυλήσαν,
να μάθουν αργεντίνικο πολλοί το προσπαθήσαν.

Με την Ειρήνη στην αρχή μετά και μ` Αποστόλη
μικρή ομάδα, δυνατή χόρευε μες στην πόλη.
Και τώρα ήρθε ο καιρός που οι σπόροι πια καρπίζουν
και στης μιλόγκας τις βραδιές οι σάλες να γεμίζουν.

Έλα, λοιπόν, ξανά μαζί να δούμε χορευτάδες,
που έχουνε tango-ψυχή κι αξίζουν μαντινάδες.
Αυτή `ναι η Αγγελική, tanguera από την Κρήτη,
που όταν χορεύει της κοιλιάς σαλεύει Ψηλορείτη.

Ο Γιώργος νέος στην ψυχή με θέληση μεγάλη
σε κάθε ενέργεια προσπαθεί την αίσθηση να βγάλει.
Δημήτρης ο Σαλονικιός, ναι, δε σε κάνω πλάκα
ψηλός, βαρύς μα τον χορό τον περπατάει αφράτα.

Μέγας θαρρείς ο Αλέξανδρος σαν δεις το πρόσωπό του
χορεύοντας ν` αντανακλά τον ψυχοθησαυρό του.
Η Έφη συνήθως σιωπηλή με βλέμμα από βαμβάκι
γνέθει την κάθε κίνηση, περίσσιο έχει μεράκι.

Οι χορευτές είναι πολλοί και θα μακρηγορήσω
γι` αυτό λοιπόν την πένα μου προς το παρόν θ` αφήσω.
Έχουν ομάδα μ` όνομα, los tangueros de volos,
κάποιες στιγμές μου φαίνονται σα να `ναι ο κόσμος όλος.

Έχουν τις πόρτες ανοιχτές για όποιον το θελήσει
το tango πια στην πόλη μας χίλια χρόνια να ζήσει.

Πηγή πληροφοριών: www.dancenews.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: