Tao of Tango

«Μια μικρή, όμορφη σάλα του tango μπορεί να γίνει ένας ιερός χώρος όπου κάποιος μπορεί να χορέψει μέσα από τις αναμνήσεις και το κάρμα.»

Ο Goswami Kriyananda, ιδρυτής του Ναού του Kriya Yoga στη δυτική πλευρά του Σικάγου, λέει ότι εμείς οι κάτοικοι της Δύσης περνούμε τη ζωή με ακόρεστες ορέξεις, κυριευμένοι από τις επιθυμίες του εγώ μας, και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, να χάσουμε την πραγματική ουσία. Αυτός ενθαρρύνει την pratyabara (αίσθηση υποχώρησης), και παρακινεί την αποκόλληση από την επιθυμία μέσω εξάσκησης με pranayama, mantra, και yoga. Όμως εγώ βρήκα την απαγκίστρωση από το σώμα, μια απογοήτευση, αν δεν είναι μάταια διαδικασία. Αντίθετα, βρήκα μια άλλη τεχνική να απελευθερώνει την ψυχή: το tango.

Mένοντας στην άκρη στο tango club, κρατώντας τις πιέτες της γκρι φούστας μου, ατένιζα πάνω από τα ζευγάρια που κινούνταν αριστερόστροφα γύρω στο πάτωμα χορού σε μια staccato μελωδία, τη λάμψη που είχαν οι Disco μπάλες. Τα περισσότερα ζευγάρια, με μάτια ερμητικά κλειστά, φαίνονταν να δαμάζουν τα κύματα της προσωπικής τους έκστασης.

Μια γυναίκα, της οποίας η μακριά γκριζαρισμένη πλεξούδα της έφτανε μέχρι τη μέση της, έκανε ένα σεμνότυφο ochos, μια σειρά από δυνατά χτυπήματα σε μια φιγούρα σε μορφή οχτώ, με ένα σχεδόν αόρατο γλείψιμο ευχαρίστησης στα χείλη της. Εκτός από αυτή, μια βασίλισσα του tango κίνησε ελαφρά το πόδι της, στο οποίο φορούσε διχτυωτή κάλτσα, αντίκρυ του πατώματος, σε ένα αργό ημικύκλιο προτού ανεβάσει απότομα το μυτερό της τακούνι στο μπούτι της.

Για μένα, το tango είναι ένα είδος μεσολάβησης μεταξύ της λαχτάρας και της samtosha (ευχαρίστησης). Με αυτό το περιορισμένο πάθος, ο χορός υπερβαίνει τα όρια της δυϊστικής σκέψης. Σαν μια εξάσκηση, το tango απαιτεί ταυτόχρονη υποχώρηση και πειθαρχία. Στην πιο φτωχή μορφή του, αυτό είναι εξυγίανση της ψυχής, δυο σώματα πιέζονται στήθος με στήθος, ακολουθώντας μια αόρατη γραμμή αναπνοής και ενέργειας.

Όπως αιωρούμαι μέσα στην cruzada, το ένα πόδι ακολουθεί το άλλο, χάνω κάθε αίσθηση του χρόνου και του χώρου, όπως στον διαλογισμό. Ακόμη ενώ χορεύω είμαι τελείως προσηλωμένη, γνωρίζοντας– όπως και στη yoga- τις πιο επιδέξιες και περίπλοκες κινήσεις της εσωτερικής μου ανατομίας. Όταν πιέζομαι πάνω στον παρτενέρ μου, μπορώ να νιώσω τον χτύπο της καρδιάς του κάτω από το λεπτό μεταξένιο του πουκάμισο, το κοκκίνισμα του μάγουλού του, τη θέρμη του χεριού του στην πλάτη μου.

Στο tango, δυο άγνωστοι συναντιόνται και, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, αν είναι σωστή η χημεία, διερευνάται η ενδόμυχη πάλη της επιθυμίας, η ένταση μεταξύ κυριαρχίας και υποταγής. Και όταν στο τέλος παραδοθούν σαν ένα, τα σώματά τους γίνονται ένα και τα βήματα τους είναι τόσο συγχρονισμένα, οι αστράγαλοι τους φαίνονται ενωμένοι, η πάλη τελείωσε. Εκείνη τη στιγμή, το Zen του tango ξυπνάει.

Ένας συγγραφέας του tango, ο Rafael Flores, γράφει ότι η υπέρβαση του χορού βασίζεται στα ανθρώπινα συναισθήματα: ’Μέσα του βρίσκουμε αγάπη, μίσος, ελπίδα και δυσανασχέτηση, επιβεβαίωση για τη ζωή και το θάνατο, μετασχηματιζόμαστε μέσα από το ρυθμό και την ποίηση.’ Μια μικρή, όμορφη σάλα του tango μπορεί να γίνει ένας ιερός χώρος όπου κάποιος μπορεί να χορέψει μέσα από τις αναμνήσεις και το κάρμα.

Με αυτό τον τρόπο, ένας χορός ο οποίος συγχέεται με σεξουαλικότητα επιτυγχάνει τον ίδιο στόχο με την pratyahara. Στο διαλογισμό, η pratyahara κορυφώνεται όταν η citta vritti (η σύγχυση του μυαλού) εξαγνίζεται και έτσι η αίσθηση του να καταγράψει δεδομένα σταματάει, επιτρέποντας στα μάτια του μυαλού να εστιάσουν στο εσωτερικό.

Εγκαταλείποντας το ρυθμικό χτύπο lila (‘ κοσμικός χορός ’) του tango, συλλογίζομαι και συγκεντρώνομαι στην κίνηση. Τα κύματα μουσικής, ο μυστηριώδης ήχος από ένα πιάνο, ή η θλιβερή γοερή κραυγή από το ακορντεόν όπως το bandoneon με εξάγνισαν και τώρα νιώθω βαπτισμένη, περιχαρής, θρεμμένη σε σώμα και ψυχή.

Το παραπάνω άρθρο προέρχεται από μετάφραση του άρθρου ‘Tao of Tango’ του Deirdre Guthrie.

Πηγή πληροφοριών: www.latin.gr